Ποιήματα - Τραγούδια

Στην ετήσια χοροεσπερίδα 2016 του συλλόγου τραγουδήθηκαν για πρώτη φορά δύο τραγούδια για το Καρδαρίτσι γραμμένα από τον Νίκο Γ. Παναγόπουλο. Δείτε τα:

Ο συμπατριώτης μας Νικόλαος Γ. Παναγόπουλος μας έγραψε τo παρακάτω ποιήμα για τον Μπαρμαθοδωρή:

Της άνοιξης τα σύννεφα
φέρανε το μαντάτο
πως έφυγε ο Μπαρμπαθοδωρής
για τον άλλο κόσμο κάτω.

Ο ήλιος ξέχασε να βγει
άργησε να ροδίσει
γιατί έφυγε ο άρχοντας
από το Καρδαρίτσι.

Κλείσαν οι στράτες του χωριού
γέμισε η πλατεία
από ανθρώπους που ΄ρθανε
για το στερνό αντίο στην εκκλησία.

Σε χαιρετάνε τα βουνά
και οι ψηλές ραχούλες
και δάκρυα τρέχουνε
μες στο χωριό οι βρυσούλες.

Μες στο χωριό περπάταγες
και τρίζανε τ΄ αλώνια
τέτοιο λεβέντη το χωριό
θα κάνει να ΄βρει χρόνια.

Ενενήντα χρόνια πάλεψες
εσύ για τα παιδιά σου
και τα ΄φερε έτσι η ζωή
και χάρηκε η καρδιά σου.

Έβγαλες παιδιά μαλάματα
εγγόνια παινεμένα
που θα σε τιμούνε στη ζωή
και ας έχεις τα μάτια κλεισμένα.

Όσους μπόρεσες βοήθησες
δεν άφησες κανέναν
και ότι καλό μες το χωριό
πέρναγε από σένα.

Η λέξη άρχοντας
είναι λίγο για σένα
και τόσα που είχες κάνει
θα μείνουνε γραμμένα.

Σένα σου χάρισε ο Θεός
την αρχοντιά περίσσια
και έφυγες πλήρης ημερών
για του Ντούσι στα κυπαρίσσια.

Ο γιος ο Γιάννης σ΄ αποχαιρέτησε
με λόγια πιπεράτα
για το πώς βάδιζες μες στη ζωή
λεβέντικα σταράτα.

Και ο Άλκης σε ξεπροβόδισε
με πένθιμα τραγούδια
που μαράθηκαν της άνοιξης
τα λιγοστά λουλούδια.

Ο Σύλλογος σε ευχαριστεί
για την μεγάλη προσφορά σου
και θα θυμόμαστε όλοι εμείς
τα προτερήματά σου.

Θα σε θυμόμαστε Μπάρμπα μου
εμείς και τα παιδιά σου
πως ήσουνα παράδειγμα
για την χρυσή καρδιά σου.

Νικόλαος Γ. Παναγόπουλος, εν έτει 2015

Το χωριό του αετού

Το λένε οι κούκοι στα βουνά
μα οι πέρδικες θα κλαίνε
πως ήσουν πως κατάντησες
χωρίο μου θα του λένε.

  Χωριό μου είσαι όμορφο
μα παραπονεμένο
που έμεινες μονάχο σου
και μοιάζεις σαν κλαμένο.

  Τα χρονιά πάνε και ρχονται
και οι καιροί περνάνε
και όλα τα παλικάρια σου
τον Αύγουστο γυρνάνε.

  Γράφω τι νιώθω στην καρδιά
και στο χαρτί τ αποτυπώνω
που είμαι τώρα μακριά
πως λαχταρώ και λιώνω.

  Η σκέψη μου γίνε καημός
και ο καημός μαράζι
και η ερημιά σου χωριουδάκι μου
κανέναν τους δεν νοιάζει.

Νικόλαος Γ. Παναγόπουλος, εν έτει 2011

Το Καρδαριτσιοτόπουλο

Να φτερά μωρέ αετέ
στον ουρανό για να πετάω
νά βλεπα το Καρδαρίτσι τ όμορφο
που εγώ το λαχταράω.

  Το λαχταράει η καρδιά
και δεν το βλέπουνε τα μάτια
και κάθομαι και σκέφτομαι
σε ξένα μονοπάτια.

  Αετε μου πάρε με μαζί
μες τα χρυσά φτερά σου
και πήγαινε με στο χωριό
που ναι τα όνειρα μου.

  Τα χρόνια και η ζωή
πάντα μπροστά μας πάει
μα η σκέψη μου για τα παλιά
στ όμορφο χωρίο πίσω με τριγυρνάει.

  Τα χρόνια πέρασαν και πάνε
και αντί να σε ξεχάσω ρε χωριό
τα πιο ωραία και όμορφα που πέρασα
μες στο μυαλό μέρα νύχτα τριγυρνάνε.

Νικόλαος Γ. Παναγόπουλος, εν έτει 2011