Κάτ' αρχήν να εκφράσω και εγώ με τη σειρά μου (έστω και καθυστερημένα) τις ευχές μου στο Δ.Σ. του συλλόγου μας, και να ευχηθώ να έχουν όρεξη και υπομονή για τις όποιες πρωτοβουλίες αναλάβουν.

Με αυτή μου την επιστολή θα ήθελα να πάρω θέση και να προσυπογράψω την πρόταση του Γιάννη του Ζαφειρόπουλου και πιθανόν να την μορφοποιήσω λίγο προς την καλύτερη οργάνωση και απόδοσή της. 1) υπάρχουν κατ' αρχάς διάφορα συνεταιριστικά κατ/τα τα οποία μπορούν να βοηθήσουν προς μια τέτοια κατεύθυνση, π.χ. το επιλο-ΓΗ εντάσσεται μέσα στο σκεπτικό μου.
2) Υπάρχουν ήδη κάποια δίχτυα αλληλεγγύης ανά την Αθήνα και όχι μόνο που μπορούμε να απευθυνθούμε και να συνεργαστούμε, προκειμένου να εξυπηρετηθούν όσο γίνεται καλύτερα οι όποιοι πατριώτες το έχουν ανάγκη ανεξάρτητα με τον τόπο διαμονής τους.
3)Πέρα όμως από όλα αυτά έχω να προτείνω να κάνουμε ένα ταμείο αλληλεγγύης καθαρά στον σύλλογό μας που θα λειτουργήσει με κουπόνια για τις προσφορές των συγχωριανών και χωρίς φανφάρες, όσο και στις προσφορές προς τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη.
Τώρα εδώ θα ήθελα να πω και μια άλλη πρότασή μου που έχει να κάνει με την συνεργασία και άλλων τοπικών συλλόγων όμορων χωριών κυρίως διότι οι άνθρωποί τους γνωριζόμαστε μεταξύ μας και με αυτόν τον τρόπο πιθανολογώ ότι θα υπάρξει καλύτερη οργάνωση και μεγαλύτερη αποδοχή και απήχηση.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ότι κατά την εκτίμησή μου θα πρέπει κάποια στιγμή εντός λογικών ορίων να δούμε και το θέμα: ΣΥΛΛΟΓΟΣ διότι πάντα πίστευα ότι μπορεί και πρέπει να ξεπεράσει τις παλιές αντιλήψεις και πρακτικές που ακολουθούμε μέχρι πρόσφατα να πω, εξ όσων γνωρίζω και από την σελίδα στο facebook και από ακούσματα που έχω, να ακολουθήσουμε τις επιταγές των καιρών και να βάλουμε διαφορετικές προτεραιότητες στην ύπαρξη του συλλόγου και του χωριού μας ασφαλώς, που θα έχουν τον άνθρωπο-πατριώτη κέντρο τους και όχι τα υλικά φτιασιδώματα του χωριού. Πρέπει να ομολογήσω ότι με κατέπληξε θετικά η πρωτοβουλία του συλλόγου να κεντρώσει τις αχλαδιές του χωριού, και πρέπει να πω πως αυτό εντάσσεται μέσα σε μια παλαιότερη πρόταση που είχα κάνει στο facebook για μια αναβάθμιση του συλλόγου, να ψάξουμε να βρούμε το προϊόν που μπορεί να ευδοκιμήσει στον τόπο μας και να αναλάβει πρωτοβουλία για την ανάπτυξη και την οικονομική του χωριού.
Κατανοώ ότι σας έχω κουράσει όμως επιφυλάσσομαι να αναπτύξω το θέμα αυτό μια άλλη φορά στο κοντινό μέλλον.


Σας ευχαριστώ Γιάννης Π. Τύρος.
Αθήνα, 4 Ιουλίου 2013

Ο συμπατριώτης μας Κώστας Δουρίδας, μας στέλνει μια ακόμη συγκινητική επιστολή από τον μακρινό Καναδά:

Η καρδιά τ' Αϊ μετανάστη..

Φίλοι μου, όπου και να συναντήσετε τον Έλληνα στην διασπορά θα τον βρείτε να σας περιμένει με ένα πλατύ χαμόγελο και μια πλούσια καρδιά φιλοξενίας!. Αν είναι γερουσιαστής ή επιστήμονας, ηθοποιός ή λογοτέχνης, απλός εργάτης ή "μύθος" των ειδήσεων -News legend- της αμερκάνικης τηλεόρασης και ραδιοφωνίας, φτωχός ή πλούσιος το ίδιο κάνει.. Θα σας μιλήσει σα να σας ξέρει από χρόνια.. Θα σας αγκαλιάσει σαν όπως η μάνα σας όταν γυρνούσατε στο χωριό.. Και με στοργή και την φροντίδα του αδελφού θα σας χαϊδέψει με το βλέμμα του από πάνω ως κάτω, θέλοντας να μάθει τα πιο πολλά για εσάς και αν είστε καλά!.

Και είναι καταπληκτικό σαν περπατάτε στους δρόμους των μεγαλουπόλεων.. και αν έχετε και την τύχη να βρίσκεστε κοντά στα αγαπημένα και φημισμένα στέκια του μετανάστη, καθώς εγώ που κάθε φορά όταν κατεβαίνω στο "Ελληνικό Χωριό" (The Greek Village) της Ντάνφορθ εδώ στο Τορόντο του Καναδά, είναι λες, και μέσα μου γίνεται σαματάς! Γίνεται Απρίλης και χαρά!!.. Λέτε και γνωρίζω τον κόσμο όλον!.. Kαι έχω την αίσθηση, θαρρείτε και περπατάω στα γνωστά και αγαπημένα μου σοκάκια τα Καρδαριτσιώτικα στα χρόνια που ήμουνα παιδί.., και το χωριό έσφυζε από ζωή και κόσμο.. Τα ίδια και εδώ..

Το σίγουρο είναι στον Έλληνα της διασποράς, σαν του μιλήσετε στην γλώσσα του ..πανηγυριώτικα και με καλοσύνη, εκείνος για εσάς, θα σφάξει και το ...γουρούνι!!.. Έτσι λέγανε οι παλιοί σε ένδειξη ενθουσιασμού για την καλή παρέα πάνω στο κέφι του γλεντιού.. (Tο χοιρινό ήταν τότε το κρέας για όλη την χρονιά στο σπίτι και το έσφαζαν στις απόκριες κάνοντάς το παστό.. Aλλά στο γλέντι απάνω κάθε τόσο) ο νοικοκύρης φώναζε: "Φέρτε κι' άλλο κρασί!! Να σφάξουμε και το γουρούνι!.." Εννοώντας τέτοια καλή παρέα που έχουμε, το γλέντι και η διασκέδαση να μην τελειώσουν ποτέ!!.. Τέτοια είναι πάντα και η καρδιά τ' Αϊ μετανάστη..

Χαιρετισμούς και να είστε πάντα καλά!

Ο συμπατριώτης μας και νέο μέλος του συλλόγου Κώστας Δουρίδας από τον μακρινό Καναδά μαζί με τις ευχές του σε όλους μας για τον νέο χρόνο, μας στέλνει και τις ακόλουθες σκέψεις του:

Με το τραγούδι το δημοτικό

Με το τραγούδι το δημοτικό, και τον Παπασιδέρη*

μάνα μου που τ' ακούω παθιάζουμε..

Τα γηρατειά μου τα ξεχνώ κι' αρχίζω κι' ονειριάζουμε..

Παλικαρόπουλο γίνουμε, μανούλα το μαντίλι!!

Στο νου μου αρμάθες τα σπαθιά στα πόδια το τσαρούχι...

ζυγές εδώ, ζυγές εκεί, παντού βροντούν κλαρίνα!..

Στήνω χορό στης εκκλησιάς τον πλάτανο.. Μανούλα την ευχή σου!!

Σαράντα μέρες στο χορό και δεν τ' αποχορταίνω..

Βάνω σουρίχτρα και σφυρώ και χαλασμό σηκώνω..

Βλέπω βουνά, βλέπω λογγιά κι' αντάριασμα στα πλάγια

Χιλιάδες γιδοπρόβατα περνούν στα βοσκοτόπια

κι' ακούω τα κυπροκούδουνα κι' εγώ λαλώ φλογέρα..

Καβάλα πάνω στο άλογο τον *Θοδωρή σιμώνω

και τον ρωτώ για να μου πει πως πάει τ' αρματολίκι

κι' αυτός με ένα χαμόγελο και με τρανό καμάρι,

ρίχνει λεφτά στα όργανα για μένα που χορεύω..

Με το τραγούδι το δημοτικό, και τον Παπασιδέρη...

Σαν τραγουδάει κλέφτικο με πάει στην ιστορία..

Σαν τραγουδάει το συρτό, στης νιότης τα λημέρια..

Σαν τραγουδάει τσάμικο... μανούλα το μαντήλι!!

Κώστας Δουρίδας

http://douridasliterature.com/